Η επιλογή της νέας ταινίας της Κωνσταντίνας Κοτζαμάνη στην Εβδομάδα Κριτικής του Φεστιβάλ των Κανών σίγουρα δεν ήρθε από το πουθενά. Η Ελληνίδα σκηνοθέτιδα έχει, ήδη, ένα εξαιρετικά επιτυχημένο φεστιβαλικό βιογραφικό, με την συμμετοχή του φιλμ της «Washingtonia» (2014 ) στο Επίσημο Διαγωνιστικό Τμήμα Μικρού Μήκους Ταινιών του Φεστιβάλ Βερολίνου να ξεχωρίζει.
Κωνσταντίνα Κοτζαμάνη
Ένας αινιγματικός τίτλος και μια περίεργη σύνοψη…. Μπορείς να μας πεις λίγα πράγματα παραπάνω πριν την πρεμιέρα στις Κάνες ή να κάνουμε υπομονή μέχρι τότε;
«Limbo» είναι μια κατάσταση ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο. Είναι ένα όριο, ένα μεταίχμιο. Και η ταινία για αυτό μιλάει. Είναι μια μελέτη γύρω από τη ζωή και το θάνατο μέσα από τον ακατάλληπτο σε εμάς παιδικό κόσμο. 12 αγόρια σε έναν τόπο που μοιάζει με παρατημένος παράδεισος ζούνε σαν 12 μικροί πρωτόπλαστοι. Μόλις έρχεται ένα ξένο αγόρι διαφορετικό από αυτά, εισβάλλει ο φόβος. Ο φόβος για τον ξένο. Όλα αυτά συνδέονται παράδοξα με την άφιξη ενός κήτους που έρχεται να τερματίσει τη ζωή του σε μια μακρινή ακτή.
Η ταινία προσπαθεί να μπει σε αυτές τις ανεξιχνίαστες περιοχές μέσα μας, που τις σφραγίσαμε όταν νιώσαμε φόβο για το άγνωστο. Αυτό που συναντάς τελικά σε αυτή την σκοτεινή περιοχή όταν καταφέρεις να συνδιαλλαγείς με το φόβο σου, είναι η ίδια η ζωή.
Στην αρχή φοβήθηκα πολύ, πίστεψα οτι δεν θα τα καταφέρναμε. Τα παιδιά χάνουν πολύ εύκολα το ενδιαφέρον τους και πρέπει να πολύ συχνά να τους το ανανεώνεις. Αυτό είναι αποπροσανατολιστικό όταν θεωρείς οτι έχεις κάποιο συγκεκριμένο στόχο. Δουλέψαμε για πολύ καιρό και νόμιζα οτι θα τα παρατούσαν γιατί η δουλειά ήταν καθημερινή και πολλές ώρες. Όμως καταφέραμε και γίναμε μια ομάδα. Πολύ σύντομα αρχίσαμε να μιλάμε ειλικρινά, να μοιραζόμαστε τις εμπειρίες μας, κομμάτια από την ζωή μας, τους φόβους μας. Και όλο αυτό μετασχηματίστηκε σε μια καθαρτική διαδικασία. Νομίζω οτι τα παιδιά υπερέβησαν κατά πολύ τον εαυτό τους. Χάρηκα πολύ μου δόθηκε η ευκαιρία να το βιώσω αυτό μαζί τους.
Επιρροές υπάρχουν πολλές. Προσπαθώ να βλέπω συνέχεια πράγματα και να ανατρέχω σε παλιά αγαπημένα. Ωστόσο πάντα πέφτω μακριά από τις επιρροές μου. Κάθε φορά ο χώρος που κινηματογραφείς και τα πρόσωπα μέσα σε αυτό το χώρο σου επιβάλλουν μια ενέργεια. Η ενέργεια αυτή είναι τόσο δυνατή που δεν μπορείς να ξεφύγεις και να την αγνοήσεις. Όταν κάνεις μια ταινία δεν μπορείς εύκολα να σκεφτείς τις ισορροπίες. Ακολουθείς αυτή τη ροή. Δουλεύω με εικόνες που με στοιχειώνουν. Η ισορροπία έρχεται στο τέλος αφού τελειώσει η ταινία. Έτσι νιώθω.
Ναι υπάρχουν σκέψεις για μεγάλου μήκους τώρα. Όχι οτι δεν θα επανερχόμουν στη μικρή ή μεσαία φόρμα αν υπήρχε κάποια ιδέα.
Ακολουθεί το teaser και οι αποκλειστικές φωτογραφίες από την ταινία
Πηγή: www.athinorama.gr, aixmi-news.gr
